De meeste mensen hebben in de winter wel eens van die periodes dat ze de korte dagen en de gezellige avonden bij de open haard moe zijn, verlangen naar de zomer en het liefst elke avond om 21.00 uur naar bed willen. Nou, ik heb dat ook wel eens. Toen het vorige week voor de 3e avond op rij zo was, vond ik dat ik niet zo flauw moest doen en wilde ik niet weer op tijd onder de wol. Ik heb mijn wandelschoenen en regenjas aangetrokken en ben de deur uit gegaan. De regen had ik niet bedacht en in eerste instantie baalde ik er van, maar als snel liep ik lekker door het dorp en voelde ik de regen niet eens meer. Ik liet de dag nog eens passeren, keek om me heen en ontweek de plassen. Zo in de avond zie je toch wel weer andere dingen dan overdag. Ik liep te genieten en het korte rondje wat ik in gedachte had was al snel uitgebreid en toen ik voldaan weer binnen stapte vroegen de thuisblijvers waar ik al die tijd geweest was. Ik had het niet alleen warm maar was ook weer helemaal fris (letterlijk en figuurlijk), had volop energie en heb de hele avond nog allerlei dingen gedaan die ik al lang gepland had om te doen. Eigenlijk wist ik het natuurlijk wel, maar even een kort wandelingetje levert me zoveel op dat ik nu weer sneller even mijn jas aantrek en kort een ommetje maak. Het weer maakt me dan helemaal niet uit. Het heeft eigenlijk ook wel wat om gewoon eens door de regen te lopen zonder het erg te vinden om nat te worden.
